Νεα ονοματα διαρρεουν απο κυβερνητικες πηγες ,συνεχως γαι την θεση του υπηρεσιακου πρωθυπουργου.
Λιγο πριν ακουστηκε το ονομα του Ι.Κουκιάδη.
Γεννήθηκε στο Τρίκερι Βόλου

Έλαβε το Πτυχίο Της Νομικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ) το 1963 με βαθμό «άριστα».

Το 1966 διορίσθηκε δικηγόρος στο Δικηγορικό Σύλλογο Θεσσαλονίκης και σήμερα είναι δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω.

Από το 1967 έως 1970 έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Παρίσι με υποτροφία της Γαλλικής Κυβέρνησης.

Το 1971 ανακηρύχθηκε διδάκτορας στο Παρίσι με βαθμό «άριστα».

Το 1973-74 συνέχισε τις σπουδές στο Μόναχο και το Αμβούργο με υποτροφία του ιδρύματος Humboldt-Stiftung.

Το 1976 έγινε Υφηγητής Αστικού Δικαίου στη Νομική Σχολή του ΑΠΘ.

Το 1978 εξελέγη ομόφωνα καθηγητής στην τότε έδρα του Εργατικού Δικαίου της Νομικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Επίσης δίδαξε Κοινωνική Πολιτική στο Οικονομικό Τμήμα του ΑΠΘ.

Το 1985 καθώς και το 1987 εξελέγη Πρόεδρος του τμήματος Νομικής του Α.Π.Θ.

Διετέλεσε

Πρόεδρος στην Ελληνική Εταιρεία Δικαίου της Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης(ΕΔΕΚΑ).
Αντιπρόεδρος Διοικούσας Επιτροπής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας,
Εκπρόσωπος της Ελλάδος στο Δ.Σ. της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας,
Υπουργός Εργασίας στην Κυβέρνηση Γρίβα και στην Οικουμενική Κυβέρνηση Ζολώτα,
Πρόεδρος της Ολομέλειας της Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής,
Αντιπρόεδρος της Διεθνούς Εταιρείας Δικαίου της Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης (1994-1997),
Μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Α.Σ.Ε.Π. κατά την πρώτη τριετία ίδρυσής του,
Πρόεδρος Επιτροπών για τα νομοσχέδια για το νέο θεσμικό πλαίσιο των ελεύθερων συλλογικών διαπραγματεύσεων (Ν. 1876/1990) και για την ίδρυση της Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής (Ν. 2232/1994)
Πρόεδρος της Εταιρείας Νομικών Βορείου Ελλάδος καθώς επίσης Αντιπρόεδρος του Τελλογλείου ιδρύματος Τέχνης στη Θεσσαλονίκη, ενώ διετέλεσε Πρόεδρος του Οργανισμού Μεσολάβησης και Διαιτησίας (ΟΜΕΔ).
Επανεξελέγη το Φεβρουάριο του 2009 Πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Δικαίου Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης.
Είναι παντρεμένος από το 1973 με τη δικηγόρο Αγγελική Καραλή και έχει ένα παιδί, το Δημήτρη, πτυχιούχο της Νομικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, κάτοχο μεταπτυχιακού τίτλου του Northwestern University, School of Law του Σικάγο, δικηγόρο Θεσσαλονίκης και Φραγκφούρτης.

Είναι συγγραφέας 14 βιβλίων μεταξύ των οποίων το τρίτομο βιβλίο με τίτλο «Εργατικό Δίκαιο-Εργασιακές σχέσεις» (ατομικές και συλλογικές), 44 Ελληνικών και 10 ξενόγλωσσων άρθρων, 47 γνωμοδοτήσεων καθώς και μεγάλου αριθμού άρθρων πολιτικοκοινωνικού περιεχομένου δημοσιευμένων στον ημερήσιο και εβδομαδιαίο τύπο. Συνεκδότης R. Blanpain του βιβλίου με τίτλο «Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Δίκαιο. Πριν και μετά το Μάαστριχτ ». Συγγραφέας του βιβλίου «Η κοινωνική Ευρώπη-αναζητώντας το νέο κοινωνικό κεκτημένο». (Παρατηρητής, Δεκέμβριος 2000)

Συμμετείχε σε μεγάλο αριθμό διεθνών συνεδρίων με αντίστοιχες εισηγήσεις, δίδαξε σε αλλοδαπά Πανεπιστήμια και συμμετείχε σε διεθνείς συνδιασκέψεις για Ευρωπαϊκά θέματα, μεταξύ των οποίων η 1 Ευρωπαϊκή Συνδιάσκεψη των εκπροσώπων κοινωνικών φορέων (Βαρκελώνη) και η 2 αντίστοιχη Συνδιάσκεψη στην Καζαμπλάνκα.

Τον Ιούνιο του 1999 εξελέγη Ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ και διετέλεσε Αντιπρόεδρος της Επιτροπής Νομικών Θεμάτων και Εσωτερικής Αγοράς, μέλος, της Επιτροπής Αναφορών καθώς επίσης μέλος της Επιτροπής Απασχόλησης και Κοινωνικών Υποθέσεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Διετέλεσε ακόμη Αντιπρόεδρος των Κοινοβουλευτικών Επιτροπών Συνεργασίας με τις υπερκαυκάσιες χώρες καθώς επίσης μέλος της Αντιπροσωπείας στη Μικτή Κοινοβουλευτική Επιτροπή ΕΕ-Βουλγαρίας.

ΕΚΛΟΓΕΣ.

Εκλογες τον ΔΕΚΕΜΒΡΙΟ ??? Αυτο ακουστηκε εντονα στο μεγαρο Μαξιμου.

Πρωθυπουργος ? Ισως....

Φιλλιπος Πετσαλνικος. Αυτο το ονομα ακουγεται τωρα στο μεγαρο Μαξιμου για την θεση του πρωθυπουργου της μεταβατικης κυβερνησης που καλειται τα διαχειρειστει την κρισιμη κατασταση και να οδηγησει την χωρα σε εκλογες τον Δεκεμβριο.
Ειναι δικηγόρος και πολιτικός, πρόεδρος της Βουλής από το 2009. Έχει τιμηθεί με τον Μεγάλο Σταυρό της Αξίας με Αστέρα του Τάγματος της Αξίας της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας.


Γεννήθηκε την 1η Δεκεμβρίου του 1950 στο Μαυροχώρι Καστοριάς από αγροτική οικογένεια. Έκανε σπουδές νομικής στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και μεταπτυχιακές σπουδές στα νομικά και στα οικονομικά στο πανεπιστήμιο της Βόννης, στη Γερμανία. Για να εξασφαλίζει πόρους για τις σπουδές του, εργάστηκε σε διάφορα εργοστάσια. Κατά τη διαμονή του στη Γερμανία ανέπτυξε συνδικαλιστική δραστηριότητα. Είναι παντρεμένος με τη Μαριέλε Μπίντεχντικ και έχουν τρία παιδιά. Ομιλεί γερμανικά και αγγλικά.
Έγινε μέλος του ΠΑΣΟΚ από τη ίδρυση του κινήματος, το 1974. Διετέλεσε γενικός γραμματέας Λαϊκής Επιμόρφωσης στο υπουργείο Παιδείας από το 1984 ως το 1985 και στο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ τον Απρίλιο του 1994 εξελέγη μέλος της κεντρικής επιτροπής, θέση στην οποία επανεξελέγη και στα συνέδρια των ετών 1996, 1999 και 2001 . Εξελέγη βουλευτής στον νομό Καστοριάς στις εκλογές του 1985, Ιουνίου και Νοεμβρίου 1989, 1990, 1993, 1996 και του 2000. Διετέλεσε υπουργός σε κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ. Ήταν Υπουργός Δημόσιας Τάξης από το 1998 ως το Φεβρουάριο του 1999, οπότε παραιτήθηκε εξαιτίας των χειρισμών στην Υπόθεση Οτσαλάν. Το 2004 εξελέγη αντιπρόεδρος της Βουλής, για να επανεκλεγεί στο ίδιο αξίωμα το Σεπτέμβριο του 2007.

Ο Φ. Πετσάλνικος εξελέγη από τη Βουλή που προέκυψε έπειτα από τις πρόωρες εκλογές του 2009 πρόεδρός της, με 168 ψήφους (130 λευκά και ένα άκυρο) επί συνόλου 299 ψηφισάντων.

1986 - 1987 : Υφυπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων (1η θητεία)
1987 - 1988 : Υφυπουργός Πολιτισμού (Τομείς Νέας Γενιάς, Απόδημου Ελληνισμού, Λαϊκής Επιμόρφωσης)
1988 - 1989 : Υφυπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων (2η θητεία)
1990 - 1993 : Γραμματέας του Κοινοβουλευτικού Τομέα Παιδείας του ΠΑΣΟΚ
1994 - 1996 : Αναπληρωτής Υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων
1996 - 1998 : Υπουργός Μακεδονίας - Θράκης
1998 - 1999 : Υπουργός Δημόσιας Τάξης
2000 - 2001 : Υφυπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων (3η θητεία)
2001 - 2004 : Υπουργός Δικαιοσύνης
2004 - Οκτώβριος 2009: Αντιπρόεδρος του Ελληνικού Κοινοβουλίου
15 Οκτωβρίου 2009 - σήμερα: Πρόεδρος του Ελληνικού Κοινοβουλίου

Συνεληφθη στα Σκοπια ο Μακης Ψωμιαδης.
Σε λιγες ημερες αναμενεται η εκδοση του στην Ελλαδα.

Ο Κοσκωτάς, ο Ρουμελιώτης, ο Παπανδρέου και η φάρσα της ιστορίας.

Την ώρα που το όνομα του Παναγιώτη Ρουμελιώτη βρίσκεται στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων για την ανάληψη ρόλου στην κυβέρνηση συνεργασίας, η ιστορία παίζει τα δικά της παιχνίδια.


Σαν σήμερα συμπληρώνονται 17 χρόνια από την καταδίκη του τραπεζίτη Γιώργου Κοσκωτά για το σκάνδαλο της Τράπεζας Κρήτης, στο οποίο πρωταγωνιστικό ρόλο έπαιξε ο τότε υπουργός εθνικής οικονομίας Παναγιώτης Ρουμελιώτης. Το σκάνδαλο Κοσκωτά μονοπώλησε το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης τη δεκαετία του 1980 και έφθασε έως τις αρχές του 1990, καθώς σηματοδότησε τον αγώνα για τον έλεγχο των ΜΜΕ και των τραπεζών.

Στις 9 Νοεμβρίου 1994, ο Γ. Κοσκωτάς καταδικάστηκε σε κάθειρξη 25 ετών από το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων της Αθήνας, αφού κρίθηκε ένοχος για τέσσερις κακουργηματικές πράξεις.

Ποιος ήταν όμως ο ρόλος του Παναγιώτη Ρουμελιώτη; Ο τέως υπουργός εθνικής οικονομίας παραπέμφθηκε για παράβαση του άρθρου 2 του Ν.Δ. 802/71, επειδή δεν έλαβε μέτρα ελέγχου της Τράπεζας Κρήτης. Τελικά, δεν καταδικάστηκε, αφού είχε ήδη εκλεγεί Ευρωβουλευτής το 1989 και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο δεν ήρε την ασυλία του.

Παρόλο που το όνομα του ενεπλάκη σε μια από τις σημαντικότερες πολιτικές και οικονομικές υποθέσεις της μεταπολιτευτικής Ελλάδας, ο Π. Ρουμελιώτης τα επόμενα χρόνια τοποθετήθηκε ως εκπρόσωπος σε Διεθνείς Οργανισμούς και εν τέλει διορίστηκε στο ΔΝΤ από τον Γ. Παπακωνσταντίνου.
Σας υπενθυμιζω ότι εκτός από τον Γ. Κοσκωτά και τον Π. Ρουμελιώτη, σε δίκη είχαν παραπεμφθεί ο Α. Παπανδρέου (πρώην πρωθυπουργός), ο Μ. Κουτσόγιωργας (πρώην υπουργός Δικαιοσύνης), ο Δ. Τσοβόλας (πρώην υπουργός οικονομικών) και ο Γ. Πέτσος (πρώην υφυπουργός Βιομηχανίας, Έρευνας και Τεχνολογίας).

Από αυτούς, ο Α. Παπανδρέου και ο Π. Ρουμελιώτης δεν καταδικάστηκαν, ο Μ. Κουτσόγιωργας, κατά τη διάρκεια της δίκης πέθανε από εγκεφαλικό, ενώ ο Δ. Τσοβόλας και ο Γ. Πέτσος κρίθηκαν ένοχοι για παράβαση του νόμου περί ευθύνης υπουργών.

Διαβάστε τι έγινε στην ελληνική οικονομία το 1843, συγκρίνετε το με το σήμερα και θα αντιληφθείτε τι συμβαίνει στην παγκόσμια και στην ελληνική ιστορία, ανεξαρτήτως εποχών, προσώπων και ονομάτων. Η σύγκριση, μόνο ανατριχίλα μπορεί να προκαλέσει. Έχουμε και λέμε:
Το καλοκαίρι του 1843, η Ελλάδα έπρεπε να καταβάλει στις τράπεζες της Ευρώπης τα τοκοχρεολύσια παλιότερων δανείων που είχε πάρει η χώρα. Δυστυχώς τα λεφτά δεν είχαν πάει σε υποδομές που θα βοηθούσαν την κατεστραμένη ελληνική οικονομία, αλλά είχαν σπαταληθεί στους εμφυλίους της επανάστασης και στα λούσα του παλατιού και των Βαυαρών συμβούλων του στέμματος. (Σας θυμίζει τίποτα ?) Οι τόκοι που έπρεπε να καταβάλλονται κάθε χρόνο ήταν 7 εκατομμύρια δραχμές και ισοδυναμούσαν με το μισό τών συνολικών εσόδων του ελληνικού κράτους που έφταναν μετά βίας τα 14 εκατομμύρια ετησίως. Στην πραγματικότητα, με την καταβολή των τόκων δεν περίσσευε τίποτα να επενδυθεί προς όφελος του ελληνικού λαού. (Αυτό μήπως?)

Την άνοιξη του 1843, η κυβέρνηση παίρνει μέτρα λιτότητας, τα οποία όμως δεν αποδίδουν τόσο ώστε να συγκεντρωθούν τα απαιτούμενα για την ετήσια δόση χρήματα. Έτσι, τον Ιούνιο του 1843, η ελληνική κυβέρνηση ενημερώνει τις ξένες κυβερνήσεις ότι αδυνατεί να καταβάλει το ποσό που χρωστάει και ζητά νέο δάνειο από τις μεγάλες δυνάμεις, ώστε να αποπληρώσει τα παλιά. Αυτές αρνούνται κατηγορηματικά. (Βρε κάτι συμπτώσεις !!!)

Αντί να εγκρίνουν νέο δάνειο, εκπρόσωποι των τριών μεγάλων δυνάμεων (Αγγλία-Γαλλία-Ρωσία) κάνουν μια διάσκεψη στο Λονδίνο για το ελληνικό χρέος και καταλήγουν σε καταδικαστικό πρωτόκολλο. Οι πρεσβευτές των μεγάλων δυνάμεων με το πρωτόκολλο στο χέρι, παρουσιάζονται στην ελληνική κυβέρνηση και απαιτούν την ικανοποίηση του. Αρχίζουν διαπραγματεύσεις ανάμεσα στα δύο μέρη και μετά από έναν μήνα υπογράφουν μνημόνιο (!), σύμφωνα με το οποίο η Ελλάδα πρέπει να πάρει μέτρα ώστε να εξοικονομήσει μέσα στους επόμενους μήνες το αστρονομικό επιπλέον ποσό των 3,6 εκατομμυρίων δραχμών, που θα δοθούν στους δανειστές της. (Πάμε πάλι απ' την αρχή. Σας θυμίζει τίποτα ?)

Για να είναι σίγουροι ότι το μνημόνιο θα εφαρμοστεί κατά γράμμα, οι πρεσβευτές απαιτούν να παραβρίσκονται στις συνεδριάσεις του Υπουργικού Συμβουλίου που θα εγκρίνει τα μέτρα και να παίρνουν ανά μήνα λεπτομερή κατάσταση της πορείας εφαρμογής τους, αλλά και των ποσών που εισπράττονται. (Τι μου θυμίζει, τι μου θυμίζει...)

Για να μην πολυλογώ, σας αναφέρω τα βασικά μέτρα που επέβαλε η κυβέρνηση μέσα στο 1843 σε εφαρμογή του τότε μνημονίου. Κάθε ομοιότητα με την εποχή μας είναι εντελώς τυχαία και πέραν των προθέσεων του ιστορικού:
1. Απολύθηκε το ένα τρίτο των Δημοσίων υπαλλήλων και μειώθηκαν 20% οι μισθοί όσων παρέμειναν.
2. Σταμάτησε η χορήγηση συντάξεων, που τότε δεν δίνονταν στο σύνολο του πληθυσμού αλλά σε ειδικές κατηγορίες.
3. Μειώθηκαν κατά 60% οι στρατιωτικές δαπάνες, μειώθηκε δραστικά ο αριθμός των ενστόλων και αντί για μισθό οι στρατιωτικοί έπαιρναν χωράφια.
4. Επιβλήθηκε προκαταβολή στην είσπραξη του φόρου εισοδήματος και της "δεκάτης", που ήταν ο φόρος για την αγροτική παραγωγή.
5. Αυξήθηκαν οι δασμοί και οι φόροι χαρτοσήμου.
6. Απολύθηκαν όλοι οι μηχανικοί του Δημοσίου και σταμάτησαν όλα τα δημόσια έργα.
7. Καταργήθηκαν εντελώς όλες οι υγειονομικές υπηρεσίες του κράτους.
8. Απολύθηκαν όλοι οι υπάλληλοι του εθνικού τυπογραφείου, όλοι οι δασονόμοι, οι δασικοί υπάλληλοι και οι μισοί καθηγητές πανεπιστημίου.
9. Καταργήθηκαν όλες οι διπλωματικές αποστολές στο εξωτερικό.
10. Νομιμοποιήθηκαν όλα τα αυθαίρετα κτίσματα και οι καταπατημένες "εθνικές γαίες" με την πληρωμή προστίμων νομιμοποίησης.
11. Περαιώθηκαν συνοπτικά όλες οι εκκρεμείς φορολογικές υποθέσεις με την καταβολή εφάπαξ ποσού.

Δεν είναι ανατριχιαστικά όμοια με την εποχή μας; Είδατε που οι οικονομικές συνταγές λιτότητας είναι σαν το παλιό καλό κρασί; Ίδιες, αιώνιες, ανυπόφορες. Κι επειδή ξέρω ότι θα ρωτήσετε "τι πέτυχαν με όλα αυτά;", σας απαντώ: Ο κόσμος εξαθλιώθηκε για μεγάλο διάστημα, οι ξένοι πήραν ένα μέρος των χρημάτων τους, η χώρα είδε κι έπαθε να συνέλθει, αλλά φαλίρισε ξανά μετά από πενήντα ακριβώς χρόνια, με το "Κύριοι, δυστυχώς επτωχεύσαμεν" του Χαριλάου Τρικούπη το 1893. Πάντως, το συγκεκριμένο μνημόνιο του 1843, από πολλούς ιστορικούς θεωρείται μία από τις σοβαρότερες αφορμές για το ξέσπασμα της επανάστασης της 3ης Σεπτέμβρη 1843, που έφερε Σύνταγμα στη χώρα.

Επισημη επιβεβαιωση.

Μολις πριν λιγα λεπτα ο Βασιλειος Σκουρης αρνηθηκε καθε αναμειξη του στο υπο δημιουργια κυβερνητικο σχημα σε οποιαδηποτε θεση. Οποτε περιμενουμε να ..,διαρρευσει το επομενο , υπο συζητηση , ονομα. Το χρηματιστηριο ειναι στις -1,4 μοναδες.

Μετα το ναυαγιο στην διαδικασια επιλογης υπηρεσιακου πρωθυπουργου με τον Λουκα Παπαδημο στο προσκηνιο βρισκεται ο Βασίλειoς Σκoυρής ο οποιος είναι έλληνας καθηγητής Δημοσίου Δικαίου και από το 2003 πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου στο Λουξεμβούργο.

Γεννήθηκε το 1948 στη Θεσσαλονίκη[1] και σπούδασε νομικά. Εξελέγη καθηγητής δημοσίου δικαίου στη Νομική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου ενώ έχει διατελέσει δύο φορές υπουργός εσωτερικών στις κυβερνήσεις Γρίβα (1989) και Σημίτη (1996).[2][3] Στις 7 Οκτωβρίου 2003 επελέγη για τη θέση του προέδρου του δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων. Το 2006 και το 2009 ανανεώθηκε η θητεία του. Ενδεχομενως σημερα Τεταρτη γυρω στις 11 πριν το μεσημερι θα ανακοινωθει επισημως η επιλογη του.